Każdy z nas chce prezentować się lepiej, ładniej i estetyczniej. Pewne mankamenty figury można zakamuflować ubraniem lub po prostu wylać hektolitry potu w klubie fitness lub na siłowni.

Ale co zrobić, gdy nasz uśmiech, nasza w pewnym sensie wizytówka po prostu nam się nie podoba?

Stomatologia XXI wieku daje bardzo wiele możliwości leczenia i korekty krzywych lub przebarwionych zębów.  Leczenie zachowawcze (plomby), leczenie ortodontyczne (aparaty stałe i ruchome prostujące zęby), leczenie protetyczne (inlay’e, onlay’e, licówki i korony protetyczne).

No tak, opcji jest wiele. Ale jak się w tym wszystkim nie pogubić? Jak wybrać najlepsze dla mnie rozwiązanie?

Wybór metody leczenia to w pewnym sensie kompromis uwzględniający czas leczenia, poniesione koszty, konieczność szlifowania zębów i przede wszystkim oczekiwania pacjenta.

Skoncentrujemy się jednak na sytuacji, gdy mankamenty uśmiechu są umiarkowane, a zęby nie są ustawione, jak przysłowiowe „jedno oko na Maroko, a drugie na Kaukaz”.

Tutaj optymalnym rozwiązaniem jest zastosowanie licówek na zęby, czyli niewielkich płatków materiału (porcelanowego lub kompozytowego) na stałe zamocowanych do zębów własnych pacjenta.

No właśnie porcelana czy kompozyt? Kolejny dylemat, co wybrać, który materiał będzie dla mnie lepszy?

Spróbuje usystematyzować wiedzę i zaakcentować wady i zalety obu tych materiałów.

Licówki kompozytowe – ich atuty:

• bardzo dobra i wystarczająca estetyka
• koszt wykonania umiarkowany i dający się wpasować w domowy budżet
• łatwość naprawy, ponieważ uszkodzenie kompozytowej licówki można szybko i skutecznie naprawić poprzez dołożenie materiału kompozytowego bezpośrednio w ustach pacjenta (nic nie trzeba zdejmować, brać kolejnych wycisków i powtarzać pracy protetycznej)
• twardość zbliżona do szkliwa (czyli nie ścierają zębów przeciwstawnych)
• wykonanie na jednej wizycie, oczywiście po wcześniejszym zaplanowaniu i zaakceptowaniu przez pacjenta

Słabe strony:

• kompozyt jest niestety mniej wytrzymały niż porcelana (mniejsza twardość i automatycznie mniejsza wytrzymałość)
• jest niestety podatny na odkładania się osadu na granicy kompozytu i zęba lub na samym kompozycie ( konieczność zdecydowanie większej dbałości ze strony pacjenta, ale również częstsze wizyty w gabinecie, celem skalingu, piaskowania czy polerowania)
• po upływie kilku licówka może się trwale przebarwiać i musimy ją wymienić na nową (kolejny koszt, ale jak wspomniałem wcześniej, umiarkowany).

Tak więc sporo zalet, ale wymienione słabe strony też dają do myślenia.

Czy w takim razie porcelanowe licówki są lepsze?

Chciałbym, żeby odpowiedź była prosta: TAK lub NIE, ale tak po prostu nie jest.!!!

Zalety ceramiki:

• są zdecydowanie trwalsze mechanicznie
• są bardziej odporne na mikrourazy i można śmiało powiedzieć, że pacjent zdecydowanie dłużej się nimi nacieszy w niezmienionej formie, kolorze i kształcie
• porcelana jest materiałem bardziej biozgodnym, a osad i kamień odkłada się na niej zdecydowanie trudniej (jest to również wynik jej wykonania laboratoryjnego)

Wady:

• twardość – może po prostu ścierać zęby przeciwstawnej szczęki, co może skutkować ich szybkim „skróceniem”  lub wręcz ich „rozruszaniem” w przypadku paradontozy
• trudna naprawialność (oczywiście w przypadku ukruszenia możemy próbować dobudować ten defekt kompozytem, ale z reguły nie daje to długoczasowych dobrych efektów, tak więc w przypadku uszkodzenia licówki najlepszym rozwiązaniem jest jej wymiana)

Podręczniki akademickie podają jeszcze jedną wadę – cenę, ale odnoszę wrażenie, że jest to co najwyżej niedogodność, a nie wada. To pacjent decyduje na co chce wydać swoje ciężko zarobione pieniądze i kosztowność jakiegoś wariantu leczenia protetycznego na wstępie może w przyszłości skutkować ograniczeniem kosztów użytkowania.

Tak jak Państwo widzicie wybór nie jest taki prosty. Zdrowy rozsądek podpowiada, że przed podjęciem decyzji warto temat skonsultować z doświadczonym lekarzem protetykiem.

Zachęcamy do zapoznania się z naszą ofertą licówek kompozytowych i porcelanowych Ortoprotex.

Implant zębowy to nic innego, jak tytanowa śruba, wprowadzona do kości pacjenta i trwale do niej zamontowana. Do implantu przykręcany jest łącznik protetyczny, a już do niego domontowywana jest ostateczna  praca protetyczna (korona, most, proteza częściowa lub całkowita).

Sam proces zamontowania owej śruby wydaje się technicznie prosty i umówmy się, że tak w zdecydowanej większości przypadków jest. Dlaczego w takim razie konieczny jest do tego doświadczony i kompetentny lekarz implantolog?

Odpowiedź jest prosta.

Nie sztuką jest wprowadzić implant, natomiast trzeba wiedzieć gdzie to zrobić i po co.

Tak więc cała „tajemnica” skutecznego leczenia implanto-protetycznego (pamiętajmy pacjent przychodzi do lekarza po zęby, a nie po implanty) tkwi we właściwym zaplanowaniu lokalizacji implantu i jego optymalnym wykorzystaniu jako filar przyszłej pracy protetycznej.

Implant jest elementem wykonanym fabrycznie, powtarzalnie, za jego jakość odpowiadają dziesiątki, setki inżynierów, programistów, technologów, czyli cała armia ludzi reprezentujących danego producenta.

Mógłbym godzinami rozpisywać się o czasami subtelnych różnicach budowy poszczególnych rodzai implantów (to są setki producentów), ich wielkości, długości, rodzajach gwintowania, rodzajach użytego materiału, ale myślę, że ta wiedza czytelnikowi nie jest potrzebna.

Skoncentrujmy się więc na najważniejszym podziale: implanty jednoetapowe i dwuetapowe.

Implant jednoetapowy jest wprowadzany do kości i stabilizowany na blaszkach kostnych zbitych.

Co to znaczy? Jest więc umocowany czysto mechanicznie,  jak analogicznie wkręt w ścianie, a dodatkowo posiada już wbudowany i zespolony łącznik. Daje to możliwość natychmiastowego obciążenia i odbudowy, najpierw za pomocą pracy protetycznej tymczasowej, a po wygojeniu błony śluzowej można już montować ostateczne korony, mosty lub protezy.

Implant dwuetapowy to również tytanowa śruba, która wprowadzana jest w kość bez łącznika, a następnie pozostawiana w kości na okres 3-6 miesięcy bez obciążenia. Po co czekać?

Przez ten okres  dochodzi do osteointegracji, czyli procesu połączenia żywej tkanki kostnej z powierzchnią implantu, a sam implant staje się w pewnym sensie integralną częścią organizmu.

Ten sposób połączenia tytanowej śruby z kością jest zdecydowania trwalszym i jednocześnie zdecydowanie odporniejszym na działanie obciążeń przyszłych prac protetycznych.

Po kilku miesiącach oczekiwania (niestety bez wymarzonych wcześniej ostatecznych zębów) ma miejsce drugi zabieg, podczas którego lekarz odsłania implantu i montuje śrubę gojącą ( ma ona za zadanie wymodelować dziąsło wokół implantu) i dopiero po około 2 tygodniach montuje się łącznik i wykonuje gotową koronę lub most.

Ten podział implantów wydaje mi się najważniejszy z punktu widzenia pacjenta, a zrozumienie aspektów biologicznych i mechanicznych może pomóc w podjęcie bardzo istotnej decyzji. Chce poczekać, czy też chce mieć wymarzony uśmiech od razu. W mojej opinii jest to wystarczająca odpowiedź na hasło” Implanty zębów rodzaje”.

Tak więc widzicie Państwo, że na polskim rynku istnieje ogromna ilość i różnorodność implantów zębowych. Dokładne i precyzyjne wyszczególnianie wszystkich rodzajów implantów stomatologicznych mogłoby zapewne zainteresować absolwenta Politechniki Łódzkiej, pod warunkiem, że skończyłby kierunek Inżynieria Materiałowa.

Dla pacjenta natomiast najważniejszym jest zrozumieć odmienność i innowacyjność tego leczenia i znaleźć kompetentnego i doświadczonego lekarza implantologa, który skutecznie zrealizuje całe leczenie.

Myślę, że piękny uśmiech to marzenie każdego z nas. Bardzo często jednak się zdarza, że to co Matka Natura nam dała, mocno rozmija się z naszymi oczekiwaniami.
Co w takiej sytuacji zrobić? Bezczynne czekanie raczej tej sytuacji nic nie zmieni.

Z jednej strony chcemy zmienić, polepszyć nasz uśmiech, z drugiej natomiast pojawiają się tysiące pytań, wątpliwości i obaw przed jakąkolwiek ingerencją stomatologiczno-protetyczną.
OK.

Sądzę, że takim „kompromisem” pomiędzy polepszeniem estetyki i minimalną inwazją we własne uzębienie są LICÓWKI.

• Licówka na zęby to nic innego jak płatek materiału (ceramiki lub kompozytu) na stałe przyklejony do naszego własnego, prywatnego zęba. Podstawowym celem licówki jest poprawa  wielkości, kształtu lub koloru zębów pacjenta.
• Wielkość – dość często spotykamy się z sytuacją, gdy wysoki i muskularny mężczyzna uśmiechając się pokazuje drobniutkie, starte zęby, które w żaden sposób nie komponują się z jego wizerunkiem
• Kształt – każdy z nas ma swoje wyobrażenie uśmiechu, chciałby coś zmienić, ale niekoniecznie kosztem szlifowania zębów (brr…. na samą myśl o tej czynności zęby już nas zaczynają boleć)

I to właśnie licówki dają szansę pozytywnej, widocznej zmiany, bez nadmiernego niszczenia zdrowych tkanek

Kolor – w obecnych czasach piękny uśmiech to nie fanaberia, a konieczność.

„Jak nas widzą, tak nas piszą”

Codzienne spotkania zawodowe, rodzinne to okazja do uśmiechania się, zadowolenia i okazywania szczęścia. I tu jak najbardziej przydaje się nieskrępowany uśmiech ukazujący jasne, zdrowe i estetyczne zęby.

Tak więc….

Minimalna preparacja zęba ( około 10-15% jego wielkości), a czasami wręcz istnieje możliwość wykonania licówki bez szlifowania.Potem zamocowanie (zacementowanie) na stałe za pomocą specjalnego, dedykowanego cementu i już można cieszyć się z nowego uśmiechu.

Tak wygląda to oczywiście w wielkim uproszczeniu, ale to jest właśnie ta część zabiegów, które powodują u pacjenta liczne obawy, bo są ingerencją w jego jamie ustnej.

Co jest najważniejsze!!!

W przypadku konstruowania i wykonania licówek najistotniejsze jest właściwe zaplanowanie i wizualizacja efektu ostatecznego. I temu właśnie poświęcone są pierwsze wizyty. Wyciski na modele diagnostyczne lub skanowanie uzębienia, projektowanie na modelach lub w specjalnym systemie komputerowym (DSD), wizualizacja na modelu lub bezpośrednio na monitorze komputera.

Tak to wygląda w XXI wieku.

Dopiero akceptacja kształtu, wielkości i koloru zębów przez pacjenta ( pamiętajmy, że wiertło nawet przez chwilę nie dotknęło jeszcze Waszych zębów) daje lekarzowi „zielone” światło do działania.

Zaakceptowane, zwizualizowane i wykonane.

Tak więc licówki na zębach to efekt pełnej współpracy zespołu pacjent-lekarz dentysta i technik. Tu nic nie jest przypadkowe, a efekt ostateczny jest w pełni przewidywalny. I na koniec najważniejsza w moim odczuciu informacja…..

Leczenie protetyczne przy użyciu licówek porcelanowych lub kompozytowych jest powtarzalne. Nic w przyrodzie nie jest wieczne, wszystko ma prawo ulec zniszczeniu po czasie. Co wtedy?

Kolejne licówki, a potem kolejne licówki………

Tak więc licówka, licówki poprawiają estetykę uśmiechu pacjenta, poprawiają jego aparycję, służą realizacji marzeń, bo bardzo często upragniony uśmiech to realizacja naszych podświadomych i świadomych marzeń.